1. Παραδίδεται φιλολογικά και ως Οδέναθος. Εδώ προτιμάται η μορφή με την οποία απαντά στις επιγραφές της Παλμύρας. 2. Το 220 μ.Χ., που προτείνεται ως χρονολογία γέννησης από τους Stoneman, R., Palmyra and its Empire. Zenobia’s Revolt against Rome (Ann Arbor 1992) σελ. 77 και Gawlikowski, M., “Les princes de Palmyre”, Syria 62 (1985), σελ. 261, δεν μπορεί να ισχύει, αφού το 251 μ.Χ. ο γιος του αποκαλείται «συνκλητικός» και «πάτρωνας». 3. Είναι οι μόνοι των οποίων η ύπαρξη βεβαιώνεται και φιλολογικά και επιγραφικά, ενώ του Ουαβαλλάθου και νομισματικά. Παραδίδονται επίσης κάποιος Ηρώδης, γιος του Οδαινάθου από την πρώτη του γυναίκα, οι Τιμόλαος και Herrennianus από τη Ζηνοβία, ένας Οδενάθος ο νεώτερος, κάποιος Ηρωδιανός και ένας Ευσέβιος. Εδώ ακολουθούνται οι απόψεις της Equini Schneider, E., Septimia Zenobia Sebaste (Studia Archaeologica 61, 1993), σελ. 11-23, 53-60. 4. Για τον Οδαίναθο ως πράκτορα των Ρωμαίων στην περιοχή, βλ. Olmstead, A.T., “The Mid-Third Century of Christian Era”, CPh 37 (1942), σελ. 419-420. 5. SHA, Gal. 13.1· SHA Tyr. Trig. 15.5.6, 17.1.3· Ζωναρ. 12.24· Ζώσιμ. 1.39.2· Ιωάν. Αντιοχ., απόσπ. 1522· Μαλάλ. 12.298. Ανώνυμος συνεχιστής της ρωμαϊκής ιστορίας του Δίωνος, FHG 4, 195. Equini Schneider, E., Septimia Zenobia Sebaste (Studia Archaeologica 61, Roma 1993), σελ. 11, σημ. 2. 6. Σύγκελλος 716-717. Την εκδοχή αυτή προτιμά ο Potter, D.S., Prophecy and History in the Crisis of the Roman Empire. A Historical Commentary on the Thirteenth Sibylline Oracle (Oxford 1990), σελ. 55, σημ. 161. Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι ως δολοφόνος φέρεται κάποιος άγνωστος από άλλες πηγές, ομώνυμος με το θύμα (Οδέναθος), δημιουργεί αρκετές αμφιβολίες για την πιστότητα της μαρτυρίας. 7. FGrHist. 98. Potter, D.S., Prophecy and History in the Crisis of the Roman Empire: A Historical Commentary on the Thirteenth Sibylline Oracle (Oxford 1990), σελ. 71-72. Υποστηρίζεται επίσης ότι και ο λόγος Οδαίναθος του φιλοσόφου Λιβάνιου (Λιβάν., Επιστ. 998) είναι δημιούργημα του ρήτορα, φιλολόγου και νεωπλατωνικού φιλοσόφου Κάσσιου Λογγίνου, RE XIII2 (1927), στήλ. 1402, βλ. λ. Longinos (Aulitzky, K.). Στην αυλή του Οδαίναθου σύχναζαν και οι σοφιστές Καλλίνικος και Γενάθλιος από την Πέτρα, Bowersock, G.W., Roman Arabia (Cambridge 1983), σελ. 135. 8. Potter, D.S., Prophecy and History in the Crisis of the Roman Empire. A Historical Commentary on the Thirteenth Sibylline Oracle (Oxford 1990), σελ. 176 (165-170) και σελ. 341-343. |