1. Η οικογένεια
Οικογένεια Ελλήνων οικιστών του Ταϊγανίου της Αζοφικής, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, που διακρίθηκε στο εμπόριο και τις τέχνες.
Τα μέλη της οικογένειας Αυγερινού διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην οικονομική και την καλλιτεχνική ζωή της πόλης του Ταϊγανίου με έντονη παρουσία στον τομέα των εμπορικών επιχειρήσεων, αλλά και αξιόλογη δράση στο χώρο των τεχνών, κυρίως της μουσικής.
Γενάρχης ήταν ο Γεράσιμος Αυγερινός, που έφτασε στο Ταϊγάνιο το 1806 από την Κεφαλλονιά και εγγράφηκε στο σώμα των εμπόρων. Απόκτησε μαγαζιά στην πλατεία του Χρηματιστηρίου εμπορευμάτων. Το 1807 του αποδόθηκε έκταση στο φαράγγι Μάλαγια Τσερεπάτσα, για να ιδρύσει αποστακτήριο βότκας. Οι απόγονοί του συνδέθηκαν με ισχυρές επιγαμίες με τις σημαντικότερεςελληνικές οικογένειες του Ταϊγανίου. Η κόρη του Ελένη ήταν σύζυγος του Ηλία Αλφιεράκη και η κόρη του Σοφία παντρεύτηκε το Μάρκο Κομνηνό-Βαρβάκη. Ο Νικόλαος Μιχαήλ Αυγερινός (Ταϊγάνιο 1848-1889) ήταν μουσικοσυνθέτης και μαέστρος. Ο γιος του Κωνσταντίνος Νικολάου Αυγερινός ήταν βιολονίστας στη συμφωνική ορχήστρα της πόλης του Ταϊγανίου. Ο άλλος γιος του, ο Αλέξανδρος Νικολάου Αυγερινός, ήταν επιχειρηματίας και διηύθυνε τον οίκο Αλέξανδρος Αυγερινός και Σία, από τους πρώτους εξαγωγείς σιτηρών τη δεκαετία του 1850. Ο Νικόλαος Κωνσταντίνου Αυγερινός (Ταϊγάνιο 1872-1948) υπήρξε διάσημος βιολιστής, εγγονός του μουσικοσυνθέτη Νικολάου Μιχαήλ Αυγερινού. Σπούδασε στο ωδείο της Μόσχας με τους Ραχμάνινοφ και Σκριάμπιν και διηύθυνε το ωδείο του Ροστόφ.
2. Το σπίτι της οικογένειας στο Ταϊγάνιο
Το πατρικό σπίτι της οικογένειας Αυγερινού βρίσκεται στη διασταύρωση της οδού των Ελλήνων με την Ουκράινσκι. Είναι διώροφο πέτρινο κτίσμα του 1818. Κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου υπέστη ζημιές από το συμμαχικό βομβαρδισμό της πόλης (1855). Ξαναχτίστηκε σε ύφος πρώιμου κλασικισμού με στοιχεία μπαρόκ. Είχε τριγωνικό σχήμα, καλύπτοντας το μέτωπο των δύο δρόμων, και μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε σε ένα θαυμάσιο κήπο, διακοσμημένο με αρχαία αγάλματα. Στις αρχές του 20ού αιώνα αγοράστηκε από τον Έλληνα πλοιοκτήτη Φ.Κ. Σβορώνο. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ήταν η έδρα των αντεπαναστατικών δυνάμεων του στρατηγού Ντενίκιν (1919). |