Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Ελληνικό Γηροκομείο Οδησσού

Συγγραφή : Ρακίνας Αχιλλέας (10/9/2007)

Για παραπομπή: Ρακίνας Αχιλλέας, «Ελληνικό Γηροκομείο Οδησσού», 2007,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=11109>
Ελληνικό Γηροκομείο Οδησσού (12/12/2008 v.1) Greek Home for the Aged, Odessa - δεν έχει ακόμη εκδοθεί 
 

1. Ίδρυση

Τα εγκαίνια του Ελληνικού Γηροκομείου Οδησσού έλαβαν χώρα το 1896 και συνέπεσαν με την εορτή της εικοσιπενταετηρίδας της Ελληνικής Αγαθοεργού Κοινότητας Οδησσού.1 Τη συνολική δαπάνη για το έργο ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο Γρηγόριος Γρ. Μαρασλής,2 δήμαρχος Οδησσού (1878-1894), ισόβιος πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας και μέγας ευεργέτης του ελληνικού κράτους. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1895, ένα χρόνο αφότου ο Μαρασλής είχε παραιτηθεί για λόγους υγείας από το δημαρχιακό αξίωμα, και ολοκληρώθηκαν το επόμενο έτος. Το διώροφο κτήριο του γηροκομείου βρισκόταν στο κέντρο της πόλης επί της οδού Μέτσνικοφ 53 και διέθετε εστιατόριο, αναγνωστήριο, μεγάλη αίθουσα για διάφορες εκδηλώσεις, εκκλησία, ενώ στελεχωνόταν από καταρτισμένο νοσηλευτικό προσωπικό.3

2. Σκοπός του ιδρύματος – Διοικητική οργάνωση

Η ίδρυση κοινωφελών ιδρυμάτων και η διεκπεραίωση ζητημάτων που άπτονται του τομέα της κοινωνικής πρόνοιας και αρωγής αποτελούσε βασική μέριμνα των ελληνικών παροικιακών κοινοτήτων και σχετιζόταν με την προσπάθεια για την καλή θεσμική και κοινωνική τους λειτουργία στους νέους τόπους εγκατάστασης. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η φροντίδα της ελληνικής κοινότητας Οδησσού για τη συντήρηση των άπορων γερόντων της παροικίας μέσω της ίδρυσης κοινοτικού γηροκομείου. Η ανάληψη δε των εξόδων από ένα πρόσωπο, από το Μαρασλή, εντάσσει την προσπάθεια στο χώρο της ευεργετικής λειτουργίας, μία διαδικασία που προσέδωσε σε ένα συλλογικό κατ’ αρχάς έργο χαρακτήρα και όψη ατομική: Μαράσλειο Ελληνικό Γηροκομείο.

Το καταστατικό του Μαράσλειου Γηροκομείου όριζε πως σε αυτό γίνονταν δεκτοί άποροι γέροντες ελληνικής καταγωγής χωρίς συγγενείς, κάτοικοι της Οδησσού και των περιχώρων της. Στην περίπτωση που δεν υπήρχαν στην Οδησσό υποψήφιοι για το γηροκομείο, εισάγονταν σε αυτό και κάτοικοι άλλων πόλεων της Ρωσίας. Στη διάρκεια μιας επταετίας, κατά μέσο όρο, διέμεναν ετησίως στο γηροκομείο 26 άτομα.4 Να σημειώσουμε πως επί δημαρχίας Γρ. Μαρασλή θεμελιώθηκε και το Δημοτικό Γηροκομείο στην πλατεία Τρεχουγκόλνι, προσφορά και αυτό του δημάρχου στην πόλη, το οποίο συντηρούνταν από τον τακτικό προϋπολογισμό του δήμου.5

Ο κανονισμός του γηροκομείου επικυρωνόταν από το διοικητικό συμβούλιο της ελληνικής παροικίας Οδησσού και η όλη δραστηριότητά του διευθυνόταν από τριμελή επιτροπή, την οποία διόριζε το διοικητικό συμβούλιο της κοινότητας.6 Εκτός από την ιδρυτική δωρεά του Μαρασλή, το γηροκομείο κατά τη λειτουργία του δεχόταν προσφορές και δωρεές όχι μόνο από τους Έλληνες παροίκους, αλλά και από Ρώσους, όπως ο Μ. Γρυσκό, ο Α. Μποχάνοφ κ.ά.7 Το Μαράσλειο Γηροκομείο, μετά τη δραματική μείωση του πληθυσμού της ελληνικής παροικίας της Οδησσού και τις νέες συνθήκες μετά την εδραίωση της Οκτωβριανής επανάστασης, ακολούθησε τη μοίρα των άλλων ελληνικών ιδρυμάτων και ανέστειλε τη λειτουργία του κατά τη δεκαετία του 1920.

1. Σαφή και διακριτή παρουσία Ελλήνων στο χώρο της Οδησσού έχουμε από τα τέλη του 18ου αιώνα, ωστόσο οι περιορισμοί του τσαρικού καθεστώτος δεν επέτρεψαν τη συγκρότηση κοινότητας με νομική υπόσταση και την έγκριση καταστατικού μέχρι το 1871.

2. Πατέρας του Γρ. Μαρασλή υπήρξε ο  Γρ. Ι. Μαρασλής, μεγαλέμπορος της Οδησσού και ενεργό μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Βλ. Παπουλίδης, Κ., Οι Έλληνες της Οδησσού (Θεσσαλονίκη 1999), σελ. 153-164.

3. Αυγητίδης, Κ.Γ., Ο ελληνικός εμπορικός κόσμος της Οδησσού και η Ελλάδα (1794-1900) (Αθήνα – Γιάννινα 1998), σελ. 328.

4. Αυγητίδης Κ.Γ., Ο ελληνικός εμπορικός κόσμος της Οδησσού και η Ελλάδα (1794-1900) (Αθήνα – Γιάννινα 1998), σελ. 328-329.

5. Παπουλίδης, Κ., Οι Έλληνες της Οδησσού (Θεσσαλονίκη 1999), σελ. 176. Ο Μαρασλής διέθεσε 100 χιλιάδες ρούβλια για την οικοδόμηση του γηροκομείου της Οδησσού, με 75 κλίνες για άπορους ηλικιωμένους. Βλ. Αυγητίδης Κ.Γ., Ο ελληνικός εμπορικός κόσμος της Οδησσού και η Ελλάδα (1794-1900) (Αθήνα – Γιάννινα 1998), σελ. 329.

6. Αυγητίδης, Κ.Γ., Ο ελληνικός εμπορικός κόσμος της Οδησσού και η Ελλάδα (1794-1900) (Αθήνα – Γιάννινα 1998), σελ. 328.

7. Αυγητίδης, Κ.Γ., Ο ελληνικός εμπορικός κόσμος της Οδησσού και η Ελλάδα (1794-1900) (Αθήνα – Γιάννινα 1998), σελ. 329.
     
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργου συγχρηματοδοτείται σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.