1. Ανώνυμο έπος εμπνευσμένο από τα Αριμάσπεια Έπη του Αριστέα
θαῦμ’ ἡμῖν και τοῦτο μέγα φρεσίν ἡμετέρῃσιν.
ἄνδρες ὓδωρ ναίουσιν ἀπό χθονός ἐν πελάγεσσι
δύστηνοί τινές εἰσιν, ἔχουσι γάρ ἔργα πονηρά
ὄμματ’ ἐν ἄστροισι, ψυχήν δ΄ἐνί πόντῳ ἔχουσιν.
ἦ που πολλά θεοῖσι φίλας ἀνά χεῖρας ἔχοντες
εὔχονται σπλάγχνοισι κακῶς ἀναβαλλομένοισι.
Ψευδολογγίνος, Περί ύψους 10.4
2. Απόσπασμα από το κείμενο του 12ου αι. του Τζέτζη
Ἰσσηδοί χαίτῃσιν ἀγαλλόμενοι ταναῇσι
και σφᾶς ἀνθρώπους εἶναι καθυπερθέν
ὁμούρους
προς Βορέω, πολλούς τε και ἐσθλούς κάρτα
μαχητάς,
ἀφνειούς ἵπποισι, πολύρρηνας, πολυβούτας.
Ὀφθαλμόν δ’ ἓν ἕκαστος ἔχει χαρίεντι μετώπῳ,
χαίτῃσι λάσιοι, πάντων στιβαρώτατοι ἀνδρῶν.
Τζέτζης, Χιλιάδες 7.679-684
3. Απόσπασμα από το ποίημα του Milton Paradise Lost (Χαμένος Παράδεισος) που έχει εμπνευστεί από τα Αριμάσπεια Έπη του Αριστέα
As when a gryphon through the wilderness
Pursues the Arimaspian, who by stealth
Had from his wakeful custody purloined
The guarded gold.
J. Milton, Paradise Lost 2.943‑947.