αμφορέας, ο
Aπό τις λέξεις «αμφί» και «φέρω». Αγγείο με μακρόστενο ωοειδές σώμα και λαιμό στενότερο αυτού, που φέρει εκατέρωθεν δύο όμοιες κάθετες λαβές και στηρίζεται σε μικρό πόδι. Παραγόταν σε διάφορα μεγέθη, από τα μικρά δοχεία αρωματικών ελαίων έως τα μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία για τη μεταφορά ή την αποθήκευση κυρίως υγρών αλλά και στερεών. Υπάρχουν πολλοί τύποι αμφορέων, όπως οι οξυπύθμενοι, οι παναθηναϊκοί, οι αμφορείς με λαιμό, οι νικοσθενικοί, οι αμφορείς SOS, οι τυρρηνικοί, οι τύπου Nola.

Γαμικός Λέβης
Ιδιαίτερο είδος λέβητα με λαβές ή χωρίς, ο οποίος σχετιζόταν με την τελετή και το λουτρό του γάμου.

γάνωμα
μίγμα αραιωμένου και καλά κοσκινισμένου πηλού, το οποίο χρησιμοποιείται για την απόδοση του μελανού χρώματος στα αγγεία

δίνος, ο (λέβης, ο)
Μεγάλο, ανοιχτό ημισφαιρικό αγγείο χωρίς λαβές και πόδι και με πολύ χαμηλό λαιμό. Χρησιμοποιούνταν ως αγγείο ανάμειξης κρασιού με νερό, ενώ δινόταν και ως έπαθλο.

εξάλειπτρο
Μικρό αγγείο, το οποίο χρησιμοποιούσαν στο γυναικείο καλλωπισμό, για αρωματικά έλαια, ρευστές αλοιφές ή για τελετουργίες. Ανάλογα με την περιοχή και τη χρονική περίοδο υπήρχε μεγάλη ποικιλία σχημάτων. Κοινό στοιχείο σε όλες της παραλλαγές ήταν το κυρτό προς το εσωτερικό του αγγείου χείλος.

κάνθαρος, ο
Ευρύστομο αγγείο πόσεως με χαμηλή ή υψηλή, κωνικού σχήματος, βάση (πόδι) και δύο μεγάλες ωοειδείς λαβές στα πλάγια.

κρατήρας, ο
Από το ρήμα «κεράννυμι» (αναμειγνύω). Μεγάλο ανοιχτό αγγείο για τη μείξη του οίνου με το νερό. Το κρασί αυτό εκχυόταν σε οινοχόες. Υπάρχουν πολλοί τύποι κρατήρων: οι κιονωτοί, οι ελικωτοί, οι καλυκωτοί και οι κωδωνόσχημοι. Τοποθετούνταν συνήθως στο κέντρο του δωματίου όπου γίνονταν τα συμπόσια.

κύλικα, η
Βασικό αγγείο πόσεως των αρχαίων. Αποτελείται από ευρύ και ρηχό σώμα, το οποίο στηρίζεται σε λεπτό στέλεχος που απολήγει σε πόδι. Έχει πάντα οριζόντιες λαβές διαταγμένες συμμετρικά, συχνά αναδιπλωμένες. Ο εσωτερικός επίπεδος κυκλικός πάτος του αγγείου χρησιμοποιούνταν ως επιφάνεια ζωγραφικής διακόσμησης. Υπάρχουν πολλοί τύποι κυλίκων: τύπου κωμαστών, τύπου Σιάννων, τύπου Α (οφθαλμωτές), τύπου Β, τύπου Γ, τύπου Kassel, τύπου Droop.

κωμαστής, ο
Ο συμμετέχων στον κώμο, δηλαδή τον οργιαστικό χορό προς τιμήν του Διονύσου. Στην τεχνική ορολογία των αρχαιολόγων, κωμαστής είναι ο χορευτής που συνδέεται με το συμπόσιο και την οινοποσία.

μετόπη, η
1. (αρχιτεκτονική) Λίθινη ή πήλινη ορθογώνια πλάκα που αποτελεί τμήμα της δωρικής ζωφόρου και εναλλάσσεται με τα τρίγλυφα. Συνήθως φέρει γραπτή ή ανάγλυφη διακόσμηση.2. (ζωγραφική) Ορθογώνιος χώρος, συνήθως στο ύψος των λαβών ενός αγγείου, με διακοσμητικές παραστάσεις.

οινοχόη, η
Από τις λέξεις «οίνος» και «χέω». Ωοειδής κανάτα κρασιού με μία λαβή, συνήθως ψηλότερη του πλάτους της. Έχουν διακριθεί 10 τύποι βάσει διαφοροποιήσεων στο προφίλ, το στόμιο και τη μορφή της λαβής του αγγείου.

πελίκη, η
Παραλλαγή του αμφορέα. Πρωτοεμφανίζεται το 520 π.Χ. Διαθέτει ωοειδές σώμα, χαμηλό λαιμό με παχύ χείλος που προεξέχει, λαβές κάθετες στο σώμα και χαμηλή βάση-πόδι. Λόγω της ευστάθειάς του, οι έμποροι αποθήκευαν στο αγγείο αυτό πολύτιμα έλαια που διέθεταν προς πώληση.

Πότνια θηρών, η
Όρος που χρησιμοποιείται από τους μελετητές για να περιγράψουν τις παραστάσεις θηλυκών θεοτήτων της ανατολικής και ελληνικής τέχνης που κρατούν ή συνοδεύονται από άγρια ζώα, όπως λιοντάρια. Ως τέτοιες συνήθως χαρακτηρίζονται η Άρτεμη και η Κυβέλη.

πρόθεση νεκρού
η τελετή θρήνου του νεκρού

πυξίδα, η
Μικρό αγγείο με κάλυμμα, για τη φύλαξη πολύτιμων αντικειμένων η καλλυντικών ουσιών. Μέσα σε αυτό οι γυναίκες έβαζαν πούδρα για τον καλλωπισμό τους ή φύλασσαν τα κοσμήματά τους. Δεν έχει λαβές, εκτός από τη σκυφοειδή πυξίδα της Σικελίας.

σκιαγραφία, η
Τεχνική της αγγειογραφίας, κατά την οποία οι μορφές αποδίδονται με τη χρήση μελανού κυρίως χρώματος, χωρίς εγχάρακτες λεπτομέρειες.

σκύφος, ο
Βαθύ αγγείο πόσης με ανοιχτό στόμιο και σχήμα περίπου ημισφαιρικό.

τεχνική της πολυχρωμίας
Χαρακτηριστικό της τεχνικής αυτής είναι ο ιδιαίτερος πλούτος σε επίθετα χρώματα, εκτός από λευκό και κόκκινο, χρησιμοποιούνται και πολλές ενδιάμεσες αποχρώσεις του καστανού και του κιτρινωπού.

τεχνική του "Σιξ" (Six)
Η τοποθέτηση του χρώματος πάνω από τη μαύρη βαφή για να δοθεί η εντύπωση της γνήσιας ερυθρόμορφης τεχνικής. Οι εσωτερικήες λεπτομέρειες χαράσσονται στο χρώμα μέχρι την επιφάνεια της μαύρης βαφής.