Ο λαός της Κωνσταντινούπολης ήταν η μεγαλύτερη, αλλά και φτωχότερη πληθυσμιακή ομάδα της πρωτεύουσας, αποτελώντας ωστόσο έναν παράγοντα που συχνά επιδρούσε καταλυτικά στο δημόσιο βίο και μπορούσε ακόμα και να ενθρονίσει ή να καθαιρέσει αυτοκράτορες. Η ανάγκη του για πολιτική έκφραση έβρισκε διέξοδο κυρίως μέσω των δήμων, των συντεχνιών και των λαϊκών συνελεύσεων.

περισσότερα...

Η βυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου Περιβλέπτου, που χτίστηκε από το Ρωμανό Γ΄ Αργυρό στα 1030-1034, βρισκόταν στο νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης, στο σημείο όπου βρίσκεται η σημερινή εκκλησία του Surp Kevork (Sulu Manastır), του Αγίου Γεωργίου των Αρμενίων. Το αρχικό βυζαντινό οικοδόμημα είτε ακολουθούσε τον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδούς είτε ήταν τρουλαία βασιλική με περίστωο. Το 19ο αιώνα είχε ήδη καταστραφεί από πυρκαγιές. Η υποδομή του κτηρίου έχει ερευνηθεί και τα πορίσματα δημοσιεύτηκαν...

περισσότερα...

Η μονή Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη είναι ένα συγκρότημα τριών εκκλησιών που ιδρύθηκε από τον Ιωάννη Β΄ Κομνηνό (1118-1143) και τη σύζυγό του Ειρήνη μεταξύ των ετών 1118-1136. Η νότια εκκλησία είναι αφιερωμένη στο Χριστό Παντοκράτορα και η βόρεια στην Παναγία Ελεούσα. Ανάμεσά τους διαμορφώθηκε μονόχωρος τρουλαίος ναός, που χρησιμοποιήθηκε ως κοιμητηριακό παρεκκλήσιο αρχικά της οικογένειας των Κομνηνών και αργότερα των Παλαιολόγων, αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Το 1453 ο σουλτάνος...

περισσότερα...

Το ανάκτορο του Βουκολέοντος βρισκόταν στην ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά. Η ανέγερσή του συνδέεται με το Θεοδόσιο Β΄ (408-450), χωρίς να διασώζονται αρχαιολογικά λείψανα της περιόδου. Στη συνέχεια, την ανοικοδόμησή του επιμελήθηκαν ο Θεόφιλος (829-842) και ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969). Το συγκεκριμένο ανάκτορο λειτουργούσε ως έπαυλη και μόνο ο ανώτερος όροφος ήταν κατοικήσιμος, ενώ το κάτω τμήμα χρησίμευε ως στρατώνας ή καταυλισμός για τους ναύτες.

περισσότερα...